“Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;”

“Τίποτα!”, “Δεν ξέρω…”, “θέλω να γίνω παιδί!”

Θα μπορούσε να είναι η απάντηση που θα σας ξαφνιάσει.
Είναι όμως η πιο συχνή ερώτηση προς ένα παιδί και η πιο σκληρή. Μην ξαφνιάζεστε που δεν μπορεί να απαντήσει.
Αν δεν σας απαντά πραγματικά δεν ξέρει την απάντηση ή αν απαντήσει ξέρει απλά ΤΩΡΑ τι θέλει. Αύριο ίσως θέλει κάτι άλλο. Τι πειράζει;! Έτσι πλέον δεν είναι διαμορφωμένος ο επαγγελματικός μας βίος;;;
Συχνά πυκνά δεν καλούμαστε να αλλάξουμε επαγγελματικό προσανατολισμό; Κάποιοι αλλάζουμε επάγγελμα, άλλοι αλλάζουν πόλη, άλλοι χώρα , ο καθένας επιλέγει το καλύτερο με τις προτεραιότητες του. Γιατί όμως ως ενήλικες αυτές οι αλλαγές είναι αποδεκτές και δεν αποδεχόμαστε τις διαφορετικές απαντήσεις των παιδιών στο τι θα γίνουν όταν μεγαλώσουν;

Η απάντηση τους εξαρτάται κάθε φορά από τις δικές τους προτεραιότητες, που είναι πιο “γνήσιες”, βασίζεται στα “θέλω”, στα ενδιαφέροντα τους.

Η ερώτησή λοιπόν από μόνη της είναι παγίδα και για τα δυο μέρη. Το θέλω του παιδιού ίσως να σας απογοητεύσει, να μην ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σας ως γονιός, ούτε όμως στην πραγματικότητα που υπάρχει γύρω σας. Σκεφτείτε όμως θα θέλατε το παιδί σας , που μόνο για το καλό του νοιάζεστε, να επιλέξει κάτι που θα το καταπιέζει, θα περνά άσχημα και θα το πνίγει κάθε μέρα, 8 ώρες κάθε μέρα για όλα του τα χρόνια; Σίγουρα όχι.
Χρέος μας ως γονείς είναι να αναγνωρίσουμε και να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αξιοποιήσουν τα ενδιαφέροντα τους. Είναι αδικία 12 ολόκληρα χρόνια , τα μαθητικά χρόνια, να στοιχειώνονται γύρω από μια ερώτηση “Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;” .

“Και αν δεν μου αρέσει; – Τι θα κάνω ;”

Αν δεν μπορείτε να απαντήσετε στην αντερώτηση τους, μην κάνετε καθόλου την αρχική ερώτηση. Δώστε μόνο προσοχή σε αυτό που τα ενδιαφέρει. Δείξετε τόσο ενδιαφέρον όσο δίνεται και στα μαθήματα τους, και ενθαρρύνετε τα συνεχώς!
Αυτός θα είναι και ο τρόπος που θα εκτονώνονται όταν ως ενήλικες θα αναγκαστούν να αλλάζουν επάγγελμα !